Ik voel me niets meer waard sinds mijn ziekte
Ik heb de chronische ziekte ME/CVS, mede hierdoor ben ik erg onzeker geworden. Tot mijn zestiende sportte ik erg veel en was daar ook succesvol in. Het gevoel dat ik van sporten kreeg vond ik heerlijk, maar door mijn ziekte kon ik in 1 klap niet meer sporten.
Nu heb ik het gevoel dat ik ‘er niet meer toe doe’, ik kan in mijn ogen immers niets meer presteren. Zelfs een klein rondje hardlopen lukt me niet, en ik moet elke avond om 10 uur gaan slapen omdat ik dan helemaal op ben. Me concentreren gaat ook niet meer waardoor het me maar niet wil lukken om verder te studeren, dit kost me te veel energie, zelfs niet bij een opleiding onder mijn ‘niveau’.
Eigenlijk schaam ik me er voor dat ik nu zo ben geworden, ik ben nu totaal niet wie ik wil zijn, elke dag forceer ik mezelf om dingen te kunnen die eigenlijk niet gaan, en dan nog heb ik het idee dat ik niets kan. Daarnaast krijg ik van mensen in mijn omgeving vaak te horen dat ik me maar aanstel, terwijl ik juist zo min mogelijk probeer te klagen. In mijn ogen ben ik anderen vooral tot last, er moet altijd rekening met me worden gehouden. Hoe kan ik beter met mijn ziekte omgaan? Alvast bedankt.