Ik val op psychopathische, agressieve mannen met bindingsangst
Hoi Ursula,
Ik las je mail over onbetrouwbare mannen en dat baarde me zorgen. Heel mijn verleden is een aaneenrijging van onbetrouwbare mannen. Zowel psychopathische, agressieve mannen als mannen met bindingsangst en mannen die bijna in de goot liggen. Mooi plaatje dat daartegenover staat over mezelf.
Vijftien jaar terug is alles een beetje gekeerd. Ik heb sindsdien een relatie met een man die wel in de relatie blijft. Hij had een psychisch zieke moeder en heeft mij leren kennen toen ik in een depressie zat. Ik ben jaren in therapie geweest en dacht dat ik er veel sterker en vollediger ben uitgekomen.
Mij valt op dat mijn man moeite heeft met zich écht te binden. Ik mag zelfs niet weten wat hij bezit of verdient. Hij vertelt weinig of niets over zijn verleden of over zichzelf. Hij probeert altijd om mij klein te houden en om de verantwoordelijkheid voor alle problemen die we hebben bij mij te leggen. Hij heeft amper zin in seks. Ik altijd wel. Maar ik pak het altijd heel voorzichtig aan om te polsen of het voor hem ook kan en probeer hem niet te confronteren met wat er gebeurt.
Desondanks probeert hij (tevergeefs uiteraard) om mij wijs te maken dat ik frigide ben. Hij kan vaak amper een erectie krijgen. Als ik het aan hem over laat hebben we een gemiddelde van zes keer seks per jaar. Het rare daarbij is dat hij er altijd voor zorgt dat ik er zo goed als niks aan heb. Gemiddeld een keer om de vijf jaar als er eens ernstige problemen zijn en hij volgens mij vreest dat ik weg zal gaan, weet hij plots wel wat voor mij goed is en krijg ik wel een orgasme. Maar als ik er daarna voorzichtig over probeer te praten reageert hij heel verbaasd en begint hij over iets anders.
Hij zegt soms een hele tijd lelijke dingen tegen me en als ik dan uiteindelijk reageer wordt hij woedend en zegt hij dat ik mij altijd misdraag. We zijn aan het verbouwen. Ik heb voor ik hem kende al samen met een aantal klusjesmannen een huis verbouwd. Ik deed dat ook heel graag. Hij houdt me volledig buiten onze huidige verbouwing. Ik mag niet helpen. Ik moet het huishouden doen terwijl hij weet dat ik aan een gedeelte daarvan een bloedhekel heb. Winkelen, koken en wassen vind ik wel leuk.
Ik had vroeger altijd al een poetsvrouw. Hij wil dat nu niet betalen. Bovendien vindt hij dat omdat hij de verbouwing helemaal alleen doet dat ik meer moet betalen hiervoor. Mijn voorstel dat ik het harde labeur zal doen en dat we een poetsvrouw nemen negeert hij straal. Buiten het huishouden werk ik ook nog, verzorg onze twee paarden en ik doe al het landbouwwerk. Wij hooien zelf e.d. Volgens mij zit heeft hij een probleem met zijn gevoel van eigenwaarde en heeft een en ander daarmee te maken. Maar hij voelt zich ‘prima in het evenwicht waarin hij zich nu bevindt’ en wil niet aan zijn psyche laten rommelen.
Wat hij ook niet kan is zeggen dat ik er goed uit zie of iets leuk aan heb. Of dat hij van me houdt. De positieve dingen weet je immers al. Het zijn de negatieve dingen die je moet bespreken. Hier heb ik ook al vaak met hem over gesproken, maar er is geen verandering in te krijgen. Als ik dan een keertje voor de spiegel sta en luidop zeg dat ik er die dag goed uitzie, reageert hij geshockt. Zoiets zeg je niet over jezelf. Zelf is hij ongelofelijk behoeftig naar complimenten. Ik geef er hem verschillende per dag. Ik knuffel hem ook vaak en laat hem vaak verstaan dat ik van hem hou.
Rommelig verhaal eigenlijk… Mijn vraag: ben ik dan minder gegroeid als ik dacht? Blijf ik nu vooral bij hem hangen omdat hij bij me blijft en niet vreemd gaat?
Groeten van Julia