De vraag

Ik val op ‘foute’ mannen

Beste Karin,
Ik merk dat ik val op échte mannen, mannen met een echt mannelijk postuur – dus niet iel en geen babyface. Mannen die rust uitstralen en niet gemakkelijk in een hokje te plaatsen zijn.

Het zijn zeker geen macho’s, eerder de ‘doe maar gewoon..- types’. Het blijkt echter iedere keer dat het dan mannen zijn die niet in zijn voor een weekendje gezellig met zijn tweetjes weg of een vakantie naar de zon. Ook zijn het geen praters (wel met andere mannen over mannendingen maar niet over wat hen en mij bezighoudt).

Ik begin een beetje de moed te verliezen omdat ik mij niet met een man zie die zich verzorgend naar mij opstelt en dingen doet om mij te plezieren. Die mannen vind ik vaak wel lief maar helemaal niet aantrekkelijk.

Het lijkt wel alsof ik de keuze heb tussen enerzijds een verliefd gevoel krijgen van een ‘foute’ voor mij aantrekkelijke man of een ‘goede’ man waar ik wel vriendschap voor kan voelen maar verder niets.

Het lijkt alsof ik het spannend vind om een man die eigenlijk niet zo lief en zorgzaam (eerder stoer en wat harder) overkomt zover te krijgen dat hij heel lief is voor mij.

Zo wordt het dus heel moeilijk om een man te vinden voor wie ik veel voel en aan wie ik niet continu hoef te trekken om leuke dingen te ondernemen met mij.

Hartelijke groet,
S

Stel ook een vraag

Opslaan

Het advies

Expert

Sybille Labrijn

relaties

Beste S,
Mannen die aandacht voor je hebben, leuke dingen samen met jou willen doen, in zijn voor een goed gesprek… die mannen lijken af te vallen omdat je gevoelens voor hen niet verder gaan dan vriendschap. Maar een man aan wie je continu moet trekken om leuke dingen te ondernemen is wel zo vermoeiend en zal gevoelens van onveiligheid oproepen (‘geeft hij wel echt om mij?’).

Tsja. Onderschat de waarde niet van goed met elkaar kunnen praten en betrokken bij elkaar zijn. Echtscheidingsreden nummer één was jarenlang – misschien nog steeds – ‘we kunnen niet meer met elkaar praten’.

Misschien wil je je nog niet binden en is het een kwestie van langer de tijd nemen voor je partnerkeuze totdat die ene op je pad komt, die wel gepassioneerde gevoelens oproept en die toch emotioneel toegankelijk is. Jij bent de enige die deze vraag kan beantwoorden. Heb in dat geval geduld, het is het waard.

Je werpt zelf de suggestie op, dat je het spannend vindt om een man zover te krijgen dat hij lief voor je is. Spannend, in de zin van eens kijken of je de kick van de verovering kunt voelen en een emotioneel gesloten man kunt veranderen? Of spannend in de zin van dat je eigenlijk niet zoveel zelfvertrouwen hebt en van mening bent dat een toegankelijke man wel minder moet zijn, want hij vindt je leuk?

Je merkt wel dat je mail veel vragen oproept.

Wat je schrijft, lijkt te wijzen op ambivalentie ten aanzien van afstand en nabijheid. Als er afstand is, kun je hunkeren en verlangen naar nabijheid. Als er nabijheid is, kan dat bijvoorbeeld het gevoel oproepen dat die intimiteit niet echt of goed is, omdat je er niet voor hoeft te knokken en vechten.

Of het roept bijvoorbeeld het gevoel op dat je niet jezelf kunt blijven omdat je ‘opgeslokt’ wordt (bijvoorbeeld in een ‘saai’ bestaan); of het gevoel dat degene die met jou nabij wil zijn, niet kan deugen, te weinig persoonlijkheid heeft bijvoorbeeld.

Het is zinvol om te onderzoeken welk beeld van jezelf en welk beeld van de ander ten grondslag liggen aan deze ambivalentie.

Succes.

Vriendelijke groet,
Sybille