Ik schaam me ervoor dat ik niet werk vanwege een burn-out
Ik schaam me ervoor dat ik niet werk: ik heb het gevoel heel erg tekort te schieten.
Ik heb geen kinderen en ook geen baan, en ben momenteel aan het herstellen van een burn-out. Eén dag per week ben ik vrijwilliger. Ik ben hoogopgeleid, en had andere verwachtingen van mijn toekomst. Ook vrienden en familie begrijpen er niets van.
Ik vind het zo moeilijk om uit te leggen. Maar tegelijkertijd heb ik het gevoel dat het, zolang ik het niet kan uitleggen, niet legitiem is dat ik niet werk. Burn-out is niet te meten en dus behoorlijk subjectief.
Hoe ga ik hiermee om?