Ik kom niet aan mezelf toe door de zorg voor anderen
Beste Caroline en Odette,
Soms voel ik me eerder een defecte machine dan een mens. Hoewel ik sinds 2004 geen betaald werk meer heb, lijk ik steeds meer tijd en energie tekort te komen. In 2008 ben ik verhuisd naar een huurhuis, ik heb het huis nog steeds niet op orde, er hangen zelfs geen gordijnen boven. Toch loop ik voor mijn gevoel voortdurend te stressen en te rennen.
Zo besteed ik veel tijd aan mijn demente vader, heb ik mijn – officieel bij zijn vader wonende – zoon in huis die opgenomen is geweest wegens schizofrenie en nu bijna de hele dag in pyjama rondloopt, veel troep maakt en agressief wordt als ik daarover wil praten, en help ik mijn laatste ex, die niet van hier is en analfabeet, met een aantal zaken. Ook zorg ik voor de hond en de kat van mijn zoon.
Ik wil best wat voor anderen doen, maar het wordt me teveel. Ik heb de laatste tijd juist mijn leuke dingen afgezegd, omdat ik uitgeput was. Ik heb moeite met het trekken van grenzen en ben ook bang voor agressie – daar heb ik in het verleden iets te vaak mee te maken gehad. Ik heb hulp gezocht bij een psychologe, in eerste instantie om van die verlammende angst af te komen, maar ze heeft me op dagstructuur en prioriteiten gezet. Daar kom ik echter steeds niet aan toe. Hebben jullie uitvoerbare tips voor me?
Alvast dank.
Met vriendelijke groet,
Oedske