Moeite met spreken in een groep
In contact met anderen heb ik vaak het gevoel dat ik niet weet wat ik moet zeggen en geen leuke verhalen heb. Ik voel me gewoon altijd erg bewust van mezelf en van wat ik zeg. Vroeger was ik helemaal niet verlegen, maar nu ben ik voor mijn gevoel mijn stem kwijt. Dit gevoel is echt van de laatste jaren en ik wil er graag vanaf.
Ik zou me graag weer gewoon relaxed willen voelen. Ik wil weer durven te praten in een groep in groepen en in sommige sociale contacten (bij één-op-één contact met goede vriendinnen heb ik hier geen last van). Waarschijnlijk heeft het te maken met het feit dat ik alweer jaren in het buitenland woon. Ik ben hier toch altijd een beetje een buitenstaander, en kan me niet 100% uiten in de andere taal. Maar zelfs als ik weer terug ben in Nederland, heb ik hetzelfde gevoel. Dat komt waarschijnlijk doordat de contacten in Nederland ook niet meer zo hecht zijn: ik zie diegenen maar één of twee keer per jaar.
Complicerende factor: mijn man is verbaal gezien vrij dominant. Hij walst geregeld over me heen als ik praat, en onderbreekt me ook in sociale situaties. Nadat ik het hem heb gezegd is het wat minder geworden – maar hij blijft zo impulsief van aard. En vindt mij te gevoelig wat dat betreft. Ik ben er in ieder geval 100% op gefocust, en soms heb ik het gevoel dat ik hem moet overschreeuwen. Dat haalt de vreugde weg.
Maar ook los van mijn man vind ik het enorm lastig om te praten in een groep, en weet ik niet wat ik dan moet zeggen. Ik wil er graag aan werken, zodat ik me minder bewust en gespannen voel. En me ook prima voel als ik niets te zeggen heb.
