Ik heb een afkeer van mijn moeder

Een afkeer van je moeder hebben komt bij nogal wat vrouwen voor. Zij kunnen hun moeder niet aanraken of zoenen zonder te gruwen.

Walgen van je moeder: de (mogelijke) oorzaken

Ik denk dat je walging te maken heeft met de angst op je moeder te lijken. De angst om zelfs met haar te versmelten. Dat soort angsten horen bij de losmaak-problematiek waarmee veel vrouwen kampen. Een moeder kan ook proberen haar kinderen te annexeren: zich hun leven als het ware proberen toe te eigenen. Ook daardoor ontstaat behoefte aan afstand.

Worstelen met een innerlijke moeder

Een overleden moeder kan je ook nog danig parten spelen. We worstelen niet met die moeder van vlees en bloed, die al in een bejaardenhuis zit of zelfs al dood is, maar met onze innerlijke moeder. Dat wil zeggen met ons innerlijk beeld van haar, onze voorstelling over haar. Die innerlijke moeder stamt uit onze jeugd, en kan de huidige werkelijkheid danig  vertekenen. Ingewikkeld hè?

Herkomst bij je oma

Wat er met een bepaalde moeder aan de hand was of is kan ik niet raden, ik ken haar immers niet. Ik kan wel zeggen dat problematiek meestal, vooral bij vrouwen, loopt over meerdere generaties. Het is vaak zinvol om eens te denken aan de relatie tussen je moeder en je grootmoeder: hoe zag die eruit, wat viel daarin op?

Als je als kind belandt in de moederrol

Sommige moeders keren de generaties om, en maken hun kind verantwoordelijk. Dan belandt het kind in de moederrol –  en dat is natuurlijk de wereld op zijn kop. Bij depressieve moeders zie je soms dat hun nog zeer jonge kinderen, van één a twee jaar, hun moeder proberen op te vrolijken. Zo’n claim geeft een onterecht schuldgevoel, want een kind is niet verantwoordelijk voor zijn of haar moeder. Van schuldgevoel afkomen is een lange weg waarvoor soms  psychotherapie nodig is.

Meer over de (soms ingewikkelde) moeder-dochter band lees je in het artikel Waarom dochters niet zonder moederliefde kunnen