Ik baal van mijn emotionaliteit

Beste Madelon,
Emoties geven kleur aan ons bestaan, ze horen bij ons leven, bij veranderingen, bij speciale momenten. Momenten waarin jij je gevoelens tentoonspreidt, waarin jij een ander laat zien dat je meevoelt. In mijn ogen, een heel mooie eigenschap. In jouw ogen echter een gevoelsbalans dat te ver doorslaat. Iets wat ik ook weer goed kan begrijpen.

Omdat emoties een duidelijke signaalfunctie hebben, zeggen ze ons iets. Uit jouw verhaal maak ik op dat het begonnen is na het overlijden van jouw vader en dat het na het overlijden van je moeder en na de geboorte van je dochter steeds erger is geworden. Heel begrijpelijk, want overlijden van een geliefde is een zeer indringende emotionele gebeurtenis in ons leven. Een gebeurtenis waarvoor we de tijd moeten nemen om deze te verwerken.

Vraag is nu of je je voldoende tijd hebt gegund om je verlies te verwerken, of je je verdriet/verlies een plaats hebt weten te geven. Mocht je het gevoel hebben dat dat niet het geval is, dan zul je zeker verlichting ervaren door (herhaaldelijk en zo lang als dat nodig is) erover met een vertrouweling/deskundige/lotgenote te praten en/of door je gevoelens/gedachten aan het papier toe te vertrouwen.

Madelon, ik hoop van harte dat je voor jezelf de juiste balans weet te vinden door je inlevingsvermogen op een voor jouw aanvaardbare manier toch tot uitdrukking te laten blijven komen. Ik wens je heel veel sterkte, succes en geluk toe in jouw verdere leven!

Hartelijke groet,
Ursela van Stekelenburg