Hoe doorbreek ik het snauwen?
Ik zie dat de geschiedenis zich herhaalt. Net als mijn moeder raak ik snel geïrriteerd en dan snauw ik tegen mijn kinderen. Terwijl ik nog goed weet hoe erg ik dat als kind vond. Is zo’n patroon te doorbreken?
Ik zie dat de geschiedenis zich herhaalt. Net als mijn moeder raak ik snel geïrriteerd en dan snauw ik tegen mijn kinderen. Terwijl ik nog goed weet hoe erg ik dat als kind vond. Is zo’n patroon te doorbreken?
Het is vanzelfsprekend dat we gewoonten doorgeven die we zelf hebben meegekregen. Dat wordt ingegeven door existentiële loyaliteit: een (vaak onbewust) onvoorwaardelijk geven van kinderen aan ouders omdat zij hen het leven gaven.
Maar ik vind het mooi dat je jouw kinderen wilt behoeden voor schadelijke familiegewoonten. Dat kun je doen door dat wat je niet wilt doorgeven, ‘terug te geven’. Zeg letterlijk tegen je moeder dat je het snauwen niet prettig vindt en dat je het niet meer wilt doen.
Misschien ontstaat er een gesprek en kan ze je hierin steunen. Als dat niet lukt met je moeder, kun je het tegen bijvoorbeeld je partner of een vriendin zeggen. Die kan je er mooi aan herinneren als je toch een keer terugvalt.
Daarnaast zou ik je willen aanraden om op zoek te gaan naar iets van je moeder, of van andere familie, wat je wel positief vindt. Zoek concreet naar gedrag, waarden en normen in je familie die jou aanspreken. Denk ook aan karaktereigenschappen of uiterlijkheden.
Om je geheugen op te frissen, kun je aan broers of zussen vragen wat zij van waarde vinden. Misschien heb je de mooie krullen van je moeder, of was ze heel gastvrij en ben jij dat ook? Probeer hier vervolgens oprecht blij en dankbaar voor te zijn.