Mijn vriendin heeft, doordat ze vroeger leukemie heeft gehad, heel weinig zin in seks. Ik heb er wel veel behoefte aan en ben daar een tijdje geleden subtiel over begonnen. Ze reageerde heel verdrietig en is nu bang dat ik haar verlaat. Hoe moet ik dit gesprek aanpakken?
Begrijpelijk dat je schrikt van haar verdriet, maar dat hoeft verder praten niet in de weg te staan. Het is toch heel verdrietig en kwetsbaar voor allebei?
Haar angst dat je zult vertrekken, kun je hopelijk lief, snel en vaak wegnemen. Die geruststelling is vermoedelijk heel belangrijk voor haar en dat los je niet met een enkele opmerking op.
Ziek zijn maakt kwetsbaar, ook al zijn de symptomen al lang verdwenen. Lees er eens wat over, er is genoeg te vinden. Of de leukemie, of de behandeling, haar seksualiteit feitelijk heeft aangetast, moeten jullie met haar artsen bespreken.
Los van de vraag of de ziekte haar seksualiteit lichamelijk of psychisch heeft aangetast, is het normaal als vrijen na zoiets ingewikkeld wordt. Jou en jullie staat te doen wat elk stel moet doen als het vrijen erbij inschiet: kleine stappen nemen, geruststellen, begin eens met lekker vasthouden en een beetje kroelen.
Laat het verlangen los om snel naar genitale seks te gaan. Zoek naar wat samen prettig en haalbaar is in plaats vanuit een tekort te redeneren. Wees expliciet blij met wat wel lukt. En vermijd zware gesprekken over hoe het allemaal komt.
