Beste Gijs,
Ik ben hoogopgeleid, maar ben niet meer in staat om te werken door een chronische ziekte.
Ik heb altijd gedacht dat ik zou werken naast een druk sociaal leven. Door de chronische ziekte hebben helaas ook veel vrienden afgehaakt. Ik heb er moeite mee dit nieuwe zelfbeeld te accepteren.
Hoe kan ik hieraan beginnen?
Groeten,
Paulien
Hoi Paulien,
Laat ik beginnen door te zeggen hoe erg ik dit vind, en dat ik niet de illusie heb dat ik weet hoe jij je voelt. Ik zal me zoveel mogelijk proberen in te leven, maar vind het op de eerste plaats van mens tot mens echt heel vreselijk voor je; dat je met je lijf niet kunt doen wat je met je hoofd wel kan.
Ik kan alleen maar refereren aan een periode toen ik zelf in het gips zat. Met een hoofd dat alles wilde kon ik niets zijn, en moest ik me voor alles wenden tot mijn allerliefste moeder, die gelukkig het engelengeduld had van een heilige. Maar ook bij mij liepen vrienden de eerste weken de deur plat, waarna ze hun eigen, vrolijke leventje weer oppakten. En daar zat ik dan.
En wat nu? Hoe te beginnen met accepteren? Mijn eerste gedachte is dat je hier al mee begonnen bent door deze vraag te stellen. Je doet dus wat je kunt en maakt zomaar even contact met mij, terwijl je het zo moeilijk hebt nu. Dat is razend knap. Ik hoop dat je beseft hoe sterk de geest is die in dat maffe lijf van je schuilt.
Misschien begint het acceptatiegedeelte met het wrange, maar realistische besef dat er een groot verschil is tussen wat je lijf kan en wat je geest eigenlijk zou willen. Ik heb zelf een beetje een rare rug en zwakke knieën. Op kleinere schaal heb ik moeten beseffen dat ik niet als een idioot moet gaan hardlopen. Je zult dus vaak tegen de muur van je lijf aanlopen omdat je geest zo sterk is. Dat beseffen en aan kunnen zien komen helpt wellicht enigszins.
Maar! Je hebt dus wel degelijk heel veel power in je! En dus kun je kijken wat je binnen de marge van je lijf wél kunt. Je mag best een beetje opstandig worden vind ik, ook naar vrienden toe. Het is nu eenmaal niet anders en je kunt je voornemen om er potverdomme wat van te gaan maken.
Kijk dus of je dingen kunt ombuigen, of je vrienden kunt aanspreken op het feit dat je ze nodig hebt, en of zij bereid zijn om die extra moeite te doen omdat jij het gewoon niet kan. Kijk wat er mogelijk is, van scootmobiel tot thuiszorg, van nieuwe hobby’s tot ander werk.
Vaak legt ons verstand bij voorbaat al allerlei spijkermatten op de weg neer (dat kan jij toch niet!). Wees inventief en speels! Wie weet waar je dan alsnog uitkomt.
Bedankt dat je mij de kans geeft om contact met je te maken.
Warme groeten,
Gijs
