Help, ik word steeds labieler en depressiever
Dag Jolet,
Na een burnout ben ik op de poli (ziekenhuis) als verpleegkundige gaan re-integreren. Dat is 3 jaar geleden. Helaas nog steeds geen ander (leuk/interessant) werk kunnen vinden. Ik ervaar mijn werk als saai, geen uitdaging, onder mijn niveau. Ik ga hier dood. Mede doordat ik zo gevoelig ben voor ego’s en die lopen hier bij bosjes.
Ik voel me steeds labieler en depressiever worden. Ben afgestudeerd als counselor (mensen met psychische problemen) maar kom er nu zelf niet uit. Ben bezig mijn eigen praktijk op te starten. Nu ik energetisch zo slecht in mijn vel zit heb ik geen klanten, ze blijven weg. Wat is handig om te doen?
Groeten van Sam
Beste Sam,
Ik probeer de informatie uit de vraag even op een rij te zetten.
In sommige opzichten is dit werk meer dan u aankunt – want u wordt moe van de ego’s, u voelt zich labieler en depressiever worden. In andere opzichten is het werk te makkelijk, want u vindt het saai en u voelt zich niet uitgedaagd. Er moeten dus twee vragen worden beantwoord om uw probleem op te lossen:
1) Wat is het precies dat u niet aankunt, en hoe kan dat worden vermeden?
2) Wat is het precies dat u mist en hoe kunt u zorgen dat dit vaker voorkomt?
Deze vragen kan ik niet beantwoorden; hopelijk helpen ze u om uw plan te trekken. Mocht u hierover meer informatie willen, dan heeft u er misschien wat aan mijn laatste boek ‘Hoe werk werkt’ dat arbeidspsychologische inzichten geeft.
Ik begrijp dat uw werkend leven berust op twee pijlers:
a) de eigen praktijk in opbouw
b) een baan die financiële zekerheid moet geven.
Over uw functioneren in (a) heb ik een vraag. U wijt het lage aantal cliënten aan uw energieniveau, maar aangezien counselen uw favoriete bezigheid is, kan ik me niet voorstellen dat u daarbij zo’n vermoeide uitstraling heeft. Misschien ligt het niet aan u dat er weinig mensen komen, maar is het een kwestie van slim de bekendheid zoeken? Elke nieuwe onderneming moet nu eenmaal moeite doen om zich ‘in de markt’ te plaatsen. Als u dit aan uzelf blijft wijten, zult u zich nog depressiever gaan voelen.
Verder maak ik me er zorgen over dat u op het werk moeite hebt met ego’s. Die komt u toch als counselor ook tegen? Mensen die psychische hulp zoeken worstelen bijna allemaal met hun ego. Het behoort m.i. bij het vak om zonder zelf gestreeld te hoeven worden toch als deskundige beschikbaaar te zijn voor de cliënt. Zou het helpen als u leert om dit uzelf niet persoonlijk aan te trekken?
Uit uw opmerking over sombere en depressieve gedachten leidt ik af dat u misschien moeite heeft met uw eigen ego, dat u moeite heeft om positief over uzelf te blijven denken. Op welke manier zou u hier verbetering in kunnen brengen? Met een passend zelfvertrouwen zult u minder last hebben van de manier waarop anderen u behandelen. Soms helpt het om bepaalde bezigheden op te pakken die bevrediging geven, anderen helpt het om het gezelschap van bepaalde mensen te zoeken. U kunt ook een online training van Psychologie magazinedoen, bijvoorbeeld Vergroot je zelfvertrouwen of ‘Vind rust met mindfulness’.
Ik denk dat het verstandig is dat uw werkend leven op deze beide pijlers rust. Ga dus vooral door met het opbouwen van de praktijk (a) maar ook met het zoeken naar versteviging van pijler (b), de vaste baan. U kunt dat doen door een beter passende baan te zoeken, maar u kunt ook proberen om met deze baan beter om te gaan door uw houding te veranderen.
Ik wens u op beide gebieden veel werkplezier.
Met vriendelijke groet,
Jolet Plomp