Ik (40) ben erg ontevreden over hoe ik eruitzie, over mijn werk, mijn leven, mijn relatie… Eigenlijk haat ik mezelf en mijn leven. In tijdschriften lees ik vaak dat het goed is om iets leuks te gaan doen en ontspanning te zoeken. Maar als ik dat doe, vraag ik mezelf steeds af of ik het wel waard ben.
De ontevredenheid die jij voelt, gaat over wat je waard bent. Je brein herhaalt steeds je depressieve gedachten over jezelf en je leven en dan is het logisch dat je jezelf uiteindelijk niet goed genoeg vindt om te mogen genieten als je iets leuks doet.
Er bestaan geen objectieve manieren om vast te stellen wat je waard bent en jezelf vergelijken met anderen heeft ook geen enkele zin. Het triggert juist meer onzekerheid en negatieve gedachten.
Kies je voor het laatste, dan zul je je brein uit die negatieve denkkramp moeten halen door de nare gevoelens over jezelf te accepteren en jezelf daarvoor te vergeven. Maar wel als gevoelens en niet als feiten.
Daarmee schep je ruimte voor een nieuwe focus: op het goede in jezelf, je ervaringen en je leven. Maar positieve emoties zijn minder dramatisch aanwezig dan negatieve. Ze schreeuwen niet om aandacht. Door ze op te schrijven in een dagboekje maak je jezelf meer bewust van je positieve emoties. Je leert welke er kunnen zijn en waardoor ze getriggerd worden. Zo krijg je steeds meer oog voor het goede in je leven.
