Gevoelig voor kortetermijnbeloningen
Hai Tanja,
Qua uitstellen ben ik een ramp. Om mijn opleiding af te kunnen ronden diende ik twee maanden geleden een stageverslag in te leveren, maar ik ben er nog steeds niet mee begonnen. Zelfs op dit moment zou ik ermee bezig moeten zijn, maar nee. En ja, ik wil het wel graag halen want ik wil volgend leerjaar aan iets nieuws beginnen. Ik snij mezelf dus gigantisch in mijn vingers. Maar ondanks dat inzicht gebeurt er niets.
Het is vrij veel werk wat ik nog moet doen, maar niet onoverkomelijk. Maar ik dóe het niet. Ik doe wel andere dingen die ook energie/tijd kosten. Gisteren had een vriendin mijn hulp nodig met een folder. Hele middag druk bezig geweest, zonder enige afleiding, met als resultaat een goede folder en een onaangeroerd stageverslag. En ik heb het niet alleen hiermee. Dit beheerst mijn hele leven.
Het begon al op de basisschool. Ik deed nagenoeg niets waardoor ik op de havo terecht kwam. Daar hetzelfde verhaal waardoor ik op de mavo kwam. Dat -met niets doen- gehaald en ik kon naar het mbo. En daar doe ik nu al 4,5 jaar over een driejarige opleiding. Oorspronkelijk ben ik op niveau vier begonnen maar afgezakt naar niveau drie vanwege het uitstelgedrag. Waardoor ik mezelf wederom in mijn vingers, onderhand polsen, snijd aangezien ik mezelf nog eens op het hbo/wo terug wilde zien. Maar die deur gooi ik het komende jaar dus ook weer dicht.
Mijn inziens ligt dit niet aan mijn intellect, dom ben ik niet, wat het des te frustrerender maakt. Als je immers intelligent genoeg bent om de oorzaak in te zien dan ben je toch ook intelligent genoeg om er iets mee te doen? Uiteraard heeft dit niet enkel betrekking op school. Post blijft ook rustig een week of twee liggen. Afspraken stel ik uit. ToDo lijstjes worden pas aangepakt na 30-40 items. Goed. Volgens mij voel je wel aan waar dit heengaat.
Help?
Groeten van Fingeertje