Die verkrachting speelt weer op
Beste Jolet
Ik ben een dolgelukkige moeder van twee kinderen. Op jonge leeftijd ben ik verkracht. Meestal kan ik daar redelijk mee omgaan, alleen heb ik er moeite mee als de oudste mijn benen vastklampt bij angst of verdriet. Dan klap ik finaal dicht en begin ik zelf in paniek te raken. Ik kan haar dan niet goed helpen en word uit frustratie boos. Daarover voel ik me dan heel schuldig, vooral omdat ik weet hoe het is om bang te zijn als niemand je helpt. Wat kan ik hieraan doen?