Beste Nina,
Hartelijk dank voor je mailtje. Ik begrijp daaruit dat je het twee keer behoorlijk voor je kiezen hebt gekregen toen de partner de relatie verbrak. Wat knap van je dat je hulp hebt gezocht (en gekregen) van je vrienden en dat je je leven weer op orde hebt gekregen. Dat ging uiteraard niet vanzelf, daar heb je hard voor gewerkt.
Uit onderzoek naar psychotrauma blijkt dat er na dit soort gebeurtenissen altijd een soort van “verhoogde waakzaamheid” blijft bestaan uit angst voor herhaling. Je wordt er als het ware heel voorzichtig van.
Je kunt het vergelijken met iemand die twee keer bij een pinautomaat is overvallen en daarna nooit meer zo maar zonder erbij na te denken en zonder wat spanning te voelen zal gaan pinnen. Toch zullen de meeste mensen wel weer gaan pinnen, ook al is het met enige spanning. Pas als je heel vaak hebt gepind en het gaat steeds goed, wordt die spanning minder, maar het wordt nooit meer als het was voor die overvallen. Dan zou ook raar zijn, want dan zou je niets van je ervaringen leren.
Je vraagt of je die gebeurtenissen misschien toch niet zo goed verwerkt hebt. Ik kan dat niet helemaal inschatten, maar ik denk dat je het wel voldoende verwerkt hebt. Alleen gezien bovenstaand onderzoek blijft die verhoogde waakzaamheid bestaan en daarmee zal je dus – voorlopig – moeten leven.
Om net zoals de meeste mensen te zijn die toch weer gaan pinnen (als ik de vergelijking nog even mag voortzetten) is moed nodig. Je kunt ook besluiten het nooit meer te doen namelijk, maar dan maak je je leven een stuk lastiger. Hetzelfde geldt voor relaties: je kunt besluiten nooit meer aan een relatie te beginnen, of toch weer een nieuwe relatie aan te gaan met die waakzaamheid.
Ik begrijp uit je mailtje dat je voor die laatste mogelijkheid kiest, en dat is knap. Want pas als je je weer in die (angstige) situatie begeeft (je gaat toch weer pinnen of je gaat toch weer een relatie aan), kun je ervaren dat het ook goed kan gaan, waardoor de angst en waakzaamheid langzaam maar zeker kunnen afnemen.
Tot slot vraag je wat je kunt doen om met die angst en waakzaamheid om te gaan. In de eerste plaats dus: ga niet vermijden (door niet meer aan een nieuwe relatie te beginnen. Dat voelt wel veilig, en dat zal je vast wel eens gedacht hebben), maar dan kan je nooit meer meemaken dat het ook anders kan. In de tweede plaats zou ik je willen uitnodigen eens te letten op die momenten waarop het je al lukt iets minder angstig te zijn. Hoe doe je dat? Wat en wie helpt daarbij? Er zijn namelijk altijd uitzonderingen: momenten waarop het probleem iets minder is of misschien zelfs er even helemaal niet is. Daar zitten de mogelijkheden: die dingen kan je vaker doen om ervoor te zorgen dat je de angst de baas wordt.
Veel succes ermee!
Fredrike
- Klinisch psycholoog Fredrike Bannink houdt zich, naast coaching en mediation, bezig met ‘posttraumatisch succes’. Wat kun je doen om na een trauma de draad weer op te pakken? Om er sterker uit te komen? Zij werkt daarbij vooral met hoop en optimisme.
- Neem een kijkje op haar site www.frederikebannink.com
Meer lezen:
Bannink, F.P. (2009), Positieve psychologie in de praktijk, Amsterdam: Hogrefe
Bannink, F.P. (2007). Gelukkig zijn en geluk hebben. Zelf oplossingsgericht werken. Amsterdam: Harcourt, ISBN 978 90 265 1803 4
Bannink, F.P. (2006). Oplossingsgerichte vragen. Handboek oplossingsgerichte gespreksvoering. Amsterdam: Pearson, ISBN 978 90 265 1780 8
Verwerk uw verleden
Iets verschrikkelijks meegemaakt? Alles over natuurlijke herstelkracht, verdrongen pijn en veerkrachtige types.
