Alles lijkt zinloos
Beste Jolet,
Ik worstel met een knagend gevoel van zinloosheid. Mijn gedachte is steeds: als we doodgaan, als mensen zomaar ziek worden, wat heeft het dan nog voor zin om ambities te hebben, plannen te maken, of te genieten? Vroeger dacht ik: als het leven zinloos is, dan moeten we er zelf maar wat van maken door volop te genieten. Maar nu ik in mijn omgeving veel leed zie en ik mensen aan de dood heb verloren, werkt ‘genieten’ niet meer. Hoe kan ik in mijn leven zitten zonder steeds van een afstandje naar mezelf te kijken? Hoe kan ik vergeten dat er pijn gaat komen omdat mensen uiteindelijk weggaan of ziek worden of doodgaan? Wat ik zoek, zijn inzichten, of manieren om hiermee om te gaan.