Er is sindsdien nogal wat veranderd in hoe we ons werk doen. De dienstbaarheid werd in de sixties vlot ingewisseld voor autonomie; de gleufhoed voor lange losse haren; keurige manieren voor informele omgangsvormen en meer openhartigheid tussen collega’s. Onze uitgeverij is een schoolvoorbeeld: een bedrijf waar je rustig op tafel kunt gaan zitten bij je baas, waarin meegeleefd wordt met de doorwaakte nachten van elke pasgeboren ouder en de aankoop van elk huis, en waar op onze redactie zeker driekwart van de redacteuren weleens in tranen is uitgebarsten tussen negen en zes. Wat ik doorgaans prettig vind, want ik zit graag op tafels en alle gedeelde lief en leed draagt bij aan een bijzondere betrokkenheid bij elkaar.
Aan de andere kant maakt al die openheid het er niet eenvoudiger op. Want de omgangsvormen zijn informeler geworden, maar daarmee ook subtieler – en aan jou om het verschil aan te voelen tussen aangenaam losjes en grensoverschrijdend familiair. Het brengt ook nieuwe dilemma’s met zich mee: kun je iemand nog wel aanspreken op zijn werk als je weet dat hij in een gecompliceerde scheiding ligt? En andersom: is het af en toe niet prettig om uit je persoonlijke sores te stappen en gewoon lekker aan de slag te gaan, tussen mensen die van niks weten en niet steeds empathisch aan je vragen of het wel gaat?

Pak aan wat je dwarszit
Coachfinder

Pak aan wat je dwarszit

Minder stress, ander werk, meer zingeving of iets anders waarbij je wel een duwtje in de rug kunt gebruiken? Een coach helpt je om sneller je doelen te bereiken.

Vind je ideale coach

Afgelopen najaar kwam daar nog een bedenking bij. Want wat bleek uit een verkennend onderzoek van de Universiteit Tilburg: mensen die op het werk openlijk uitkomen voor hun psychische klachten, ondervinden daar mogelijk nadelen van in hun loopbaan. Geen uitkomst om je klakkeloos bij neer te leggen – zo verdwijnt het stigma op psychisch lijden natuurlijk nooit! – maar wel een die nog meer lastige vraagtekens plaatst bij authenticiteit op de werkvloer.
Je kunt veel zeggen van dat grijze jarenvijftigpak waaronder alle persoonlijkheid verborgen moest blijven, maar zo’n uniform bood ook bescherming. Een ander zelf aantrekken als een overjas – kom daar nog eens om, in ingewikkelde tijden. Vanaf pagina 14: alles over jezelf zijn (of niet) op de werkvloer.

PS Heb je zelf ervaring met openheid (of zwijgen) over je psychische klachten op het werk? Mail ons, we verzamelen nog steeds ervaringen voor een artikel. Redactie@psychologiemagazine.nl