Hoe onze zelfkennis tekortschiet
Toen ik voor de eerste keer achter het stuur van een lesauto kroop, had ik hoge verwachtingen van mezelf. In gedachten zoefde ik al met mijn rijbewijs op zak over de snelweg. Nooit meer door regen en wind fietsen om mijn ouders te bezoeken, en ’s nachts niet meer afhankelijk zijn van de laatste trein. Helaas is de werkelijkheid anders. De lesauto doet namelijk niet wat ik wil. Hij slaat af voor het stoplicht, en raakt af en toe een stoepje met zijn achterband. Nu, tientallen lessen en een examen verder, blijkt dat ik mijn rijvaardigheid niet bijster goed heb ingeschat.
Mijn zelfinzicht is natuurlijk al vaker jammerlijk tekortgeschoten. Zo herinner ik me nog levendig een turnwedstrijd waaraan ik als kind deelnam. De afloop was hevig teleurstellend. Ik had op zijn minst verwacht met een bronzen of zilveren medaille naar huis te gaan, hoewel ik steeds van de evenwichtsbalk viel. Ik kon toch immers goed turnen?
Zelfoverschatting
Wie denkt precies te weten hoe slim, extravert, wiskundig begaafd, sociaal vaardig, grappig, verlegen of ijdel hij is, heeft het mis. Of, zoals professor David Dunning van Cornell University schrijft in zijn boek Self-Insight. Roadblocks and detours on the
