Ik ga huilen als ik zeg wat me dwars zit
Als ik met mijn leidinggevende wil bespreken wat niet goed gaat, kom ik niet goed uit mijn woorden. De ene keer ga ik huilen, de andere keer word ik boos. Het lukt me gewoon niet om op een rustige manier te bespreken wat me dwars zit. Ik snap niet waarom niet.
Mijn baas is een aardige man, maar hij vindt het wel vervelend als ik boos word. Ik zeg daarom vaak maar niks, maar op een gegeven moment moet ik het toch zeggen. Ik vind het ook vervelend als ik ga huilen, dan voel ik me vernederd. Ik ben 35, ik zou dingen die me dwars zitten toch inmiddels gewoon moeten kunnen zeggen? Heb je advies hoe ik het beste dit soort gesprekken kan voeren, zonder overmand te worden door emoties?