Waarom praat niemand over mijn ziekte?
Geachte mevrouw,
Ik ben een vrouw van 45 jaar. Ik heb uitgezaaide borstkanker die nu stabiel is. De kankercellen ‘slapen’. Twee jaar geleden kreeg ik te horen dat 50% van patiënten met dezelfde aandoening de drie jaar niet zouden overleven. Ik ben nu twee jaar verder. Ik geniet met volle teugen van het leven, hoewel mijn leven behoorlijk op z’n kop staat. Ik doe de dingen die ik wil doen NU.
Ik stel niets meer uit. Ik sta iedere dag vrolijk op, yes ik ben er nog. Diep in mijn hart vrees ik het moment dat dat niet meer gaat. Ik kan me bijna niet voorstellen hoe het is om dood te gaan en hoe vreselijk het is om mijn naasten, man en kinderen, mar ook collega’s en vrienden zo’ n verdriet te zien hebben.
Nu praat niemand meer over mijn ziekte, het lijkt alsof men het ver weggestopt heeft. Voor iedereen lijkt het leven gewoon door te gaan. Maar hoe is het als het stopt?
Vriendelijke groet,
Catharina