Goed mislukt

Drie weken later zien we ze de verhuisdozen alweer inpakken. Heimwee. Het Spaanse avontuur had nog geen maand geduurd. ‘Je kunt vragen: is het dat nou waard geweest,’ zegt een van de twee tegen de camera. ‘Maar wij hoeven onszelf later niet te verwijten: hadden we ’t maar geprobeerd.’ Prachtig verhaal. Maar erover vertellen in dit blad, dat wilden ze niet – inmiddels waren ze wel ‘een beetje klaar’ met deze episode uit hun leven.

Hetzelfde met onze lezersoproep op Facebook. ‘Hebben mislukkingen je uiteindelijk verder gebracht in je werk of het leven,’ vroegen we. ‘Of was het alleen al goed om te ervaren dat je toch gewoon verder leeft?’ Meestal is zo’n oproepje genoeg om de virtuele mailbox urenlang onophoudelijk te laten klepperen. Nu bleef het verdacht stil. Mislukte avonturen, vergissingen, verkeerde beslissingen: we vinden het moeilijk om erover te praten zonder ineen te krimpen. Dat staat in grappig contrast tot de hoeveelheid beroemde anekdotes en citaten over de kunst van het falen. Van Thomas Edison tot J.K. Rowling in haar veelbekeken speech voor Harvard-studenten: allemaal houden ze ons voor dat we gewoon moeten durven falen.

Maar ja, zij hebben makkelijk praten. Zij zijn de succesnummers van onze samenleving; de hoofdpersonen in een modern sprookje, die cynisme en ongeloof overwonnen en uiteindelijk beloond werden met miljoenen op de bankrekening. En ze leefden nog lang en gelukkig. Dat vinden wij mooie verhalen. De realiteit is dat falen gewoon heel erg vervelend aanvoelt zolang je er midden in zit. Pas achteraf kun je zien hoe juist die momenten van diepe vertwijfeling je dichter brachten bij het vinden van je eigen weg. En laten we eerlijk zijn: het sprookje loopt ook niet altijd goed af. Niet iedere bijstandsmoeder schrijft een Harry Potter. Niet alle mislukte experimenten leiden tot de uitvinding van de gloeilamp.

Met de haringvrouwen kwam het wel goed, trouwens. De viskar verkochten ze omdat het tijd was voor iets nieuws. Maar hun huis was gelukkig nog niet verkocht. Nu het leeg was konden ze er meteen een nieuwe vloer in leggen. En in hun eigen achtertuin smaakte de sangria minstens zo goed.