Kan een kind zonder vader?

Mijn ex-vriendin is naar een onbekend adres vertrokken met mijn zoon. Ik bracht hem altijd naar bed, las hem voor en deed alles wat een andere vader ook doet. Als zij van haar kind houdt, doet ze hem dit niet aan.’ Hartverscheurende verhalen staan er op het forum van de stichting SOS Papa.

Over ex-vrouwen die de kinderen opstoken tegen hun vader, omgangsregelingen niet nakomen of zomaar met de kinderen verhuizen naar een uithoek van het land. Ook al verplicht de wet sinds kort scheidende ouders de verdeling van de zorg vast te leggen in een ouderschapsplan, veel van deze vaders hebben een lange juridische strijd voor de boeg om hun kinderen te kunnen zien.

Jaarlijks krijgen zeventigduizend thuiswonende kinderen te horen dat hun ouders gaan scheiden. In de meeste gevallen gaat het contact met hun vader er in de loop van de tijd op achteruit: vaak is hij degene die elders gaat wonen.

Van alle kinderen van gescheiden ouders heeft maar liefst twintig procent geen contact meer met hun vader. Gedeeltelijk komt dat door toedoen van de moeder. ‘Vrouwen zijn een soort poortwachters,’ zegt psycholoog Vincent Duindam, onderzoeker aan de Universiteit van Utrecht. ‘Als zij het contact met de vader verbreken, wordt het veel moeilijker voor hem om zijn kind te zien.’

Is dat niet immoreel? Je zou toch denken dat contact met beide ouders beter is voor het kind. Kinderen hebben het recht om allebei hun ouders te zien.

‘Dat is de algemene opvatting,’ beaamt Ed Spruijt, onderzoeker naar echtscheiding en kinderen aan de Universiteit Utrecht. ‘Als partners ga je uit elkaar, als ouders blijf je samen, zo is het idee.’