‘Thuis durfde ik uit schaamte niet te vertellen wat er gebeurd was’
Beste badjuffrouw van de drietjes,
U herinnert zich mij vast niet meer. Ik was een van de vele jonge zwemstertjes die u onder uw hoede had: een tenger meisje van een jaar of 5 met korte blonde haartjes en een blauw badpakje. Geen opvallend kind om te zien en bovendien een beetje bedeesd, dus ik neem het u niet kwalijk dat u niet meer weet wie ik ben.
Maar vanbinnen voelde ik me heel speciaal, omdat ik al op zwemles zat. Ik deed erg mijn best om zo goed mogelijk mee te doen met de oefeningen. Samen met de andere ‘eentjes’, de kinderen die pas gestart waren, kreeg ik les van uw lieve collega-badjuf in het instructiebad. Al na een paar weken kreeg ik mijn ‘tweetje’ en mocht ik naar de volgende baan in het zwembad, waar de tweetjes les kregen van een andere juf. Ik gloeide van trots. Ik ging nog beter mijn best doen, zat nooit te klieren met de andere kinderen en luisterde altijd goed naar deze badjuf.
