Beste Zomer,
Wees altijd voorzichtig met het geven van ongevraagde adviezen. Als uw nicht er niet om vraagt zou ik dit vermoeden niet aan haar kenbaar maken. Het is voor experts, behandelaars of mensen die diagnoses stellen, zeer moeilijk om met zekerheid vast te stellen of een driejarige autistisch is. Daarnaast komt autisme bij meisjes zeer weinig voor, ook als de familie erfelijk belast is. De kans is dus het grootst dat uw nichtje niet autistisch is.
Autisme komt meer voor in uw familie. Bij familieleden van mensen met autisme kan er sprake zijn van autistische trekken, die niet leiden tot een diagnose (ook niet tot PDD-NOS), dit wordt wel het ‘broader autism phenotype’ genoemd. Autisme wordt toenemend gezien als een continuüm, met een groep die ‘hoog’ scoort, en die we autistisch noemen, maar ook met mensen die in een schemergebied zitten. Op dezelfde manier kan iedereen in verschillende mate angstig aangelegd zijn, maar zijn er maar weinig mensen met een angststoornis. Het zou kunnen dat uw nichtje in deze categorie valt. In dat geval is er niet veel verloren als u uw vermoeden niet of pas later kenbaar maakt.
Afgezien hiervan bestaat er natuurlijk de kans dat uw nichtje wel degelijk autistisch is. De vraag is dan welke schade het oplevert als u uw vermoeden niet kenbaar maakt. Er bestaat op dit moment geen genezing voor autisme. Wel is het zo dat behandelingen die vroeg gestart worden kinderen kunnen helpen om met hun autisme om te gaan. Betrouwbare onderkenning voor het derde jaar is echter niet mogelijk, dus er is nog tijd van leven. Het is een dilemma, en ik weet natuurlijk niet waar uw vermoeden op gebaseerd is, maar ik zou het voorlopig laten rusten. Houdt het in de gaten en op een later moment, indien haar moeder of vader erover begint, kunt u wellicht openheid geven over uw vermoeden.
Vriendelijke groeten,
Sander Begeer