Het idee was eenvoudig, en het zou haar leven voorgoed veranderen. Maar er ging een donkere fase aan vooraf.
Van de ene op de andere dag kreeg de Amerikaanse interieurontwerpster Christina Van Blake te horen dat haar contract niet werd verlengd. Van het inkomen van haar man alleen kon het gezin met twee kinderen niet rondkomen, dus ze moest snel op zoek naar een nieuwe baan. Week in, week uit ploos ze kranten en sites na op advertenties, schreef ze brieven en ging bij bureaus langs. Zonder resultaat. Ze voelde zich letterlijk waardeloos. Haar hoofd vulde zich met sombere gedachten en steeds vaker bleef ze op de bank hangen. Uiteindelijk bleef ze daar zitten, vol zelfmedelijden, en kwam er weken niet vanaf.
Tot ze op een morgen dacht: ik ga het anders doen. Of ik er nou voor betaald krijg of niet, ik ga weer ontwerpen. Ze miste het contact met collega’s, de klanten, het werk. Wat ze – meer nog dan geld – nodig had, was een reden om op te staan, zich aan te kleden en iets te betekenen.
Ze dacht: ik geef het gewoon weg. Al die huizen die maanden te koop staan: ik ga die mensen helpen hun huis te verkopen. Gratis. Beter nog: ik geef mijn advies aan elke huizenbezitter die behoefte heeft aan verandering. Verander je huis, verander je leven! En om meer goeds de wereld in te sturen, vraag ik de mensen die ik help zelf óók iets weg te geven.
Kijk op het leven
Vol energie kroop Van Blake achter de computer en schreef ze een persbericht: ‘Interieurontwerper biedt haar diensten gratis aan voor iedereen die in ruil daarvoor drie goede daden wil doen.’ De plaatselijke krant pikte het op en zette het de volgende ochtend op de voorpagina. Andere kranten namen het nieuwsbericht over, sites schreven erover en de lokale nieuwszender maakte er een item van. De aanvragen stroomden binnen.
