Actrice Romana Vrede: ‘Op het toneel kan ik meer mezelf zijn dan daarbuiten’

Inzicht 1
Je bent niet je sekse

‘Van mijn zesde tot mijn veertiende gedroeg ik me als een jongetje, dácht ik ook dat ik een jongen was. Staand plassen, muizen vangen, op bouwplaatsen spelen, meisjes versieren. Mijn moeder zei steeds: Romana, als iemand je aanspreekt: je bent geen jongetje maar een meisje. Maar ze zei niet: stop met dit jongensachtige gedrag. Ik hoefde geen rokjes aan.
Nog vrijwel dagelijks word ik aangezien voor een man.

Toen ik laatst in de metro zat, keek een meisje van vier me aan en vroeg ze: “Mama, is dat nou een menéér of een mevróúw?” Ik word soms verwezen naar het herentoilet en ik maak ook vaak mee dat iemand me vraagt: “Meneer, weet u hoe laat het is?” Mensen die proberen te verbergen dat ze zich hebben vergist of uit gêne heel hard gaan lachen, vind ik het leukst. Waarom zou ik erdoor gekwetst zijn? Dat zou betekenen dat ik zelf óók een stereotiep beeld heb van hoe een vrouw moet zijn of eruit moet zien. Eerlijk gezegd vind ik net zo heftig als iemand zegt: “Mevrouw, weet u hoe laat het is?” Want waarom spreken we iemand aan op dat wat-ie tussen zijn benen heeft? Dat vind ik eigenlijk best impertinent.