Annette Heffels: ‘De liefde van mijn moeder gaf een stevige basis’

Waarom zijn juist moeders en dochters zo gevoelig voor elkaar?

Annette Heffels: ‘Voor meisjes is hun moeder de belangrijkste voorbeeldvrouw, ze willen worden zoals zij. Maar wanneer ze ouder worden moeten ze zich ook losmaken van hun moeder, dus anders zijn dan zij. Voor een moeder is dat moeilijk, het voelt als kritiek. Ze denkt te weten wat goed is voor haar dochter – immers ook een vrouw – en als die zich gaat onderscheiden en andere keuzes maakt, heeft zij het kennelijk niet goed gedaan in de ogen van haar dochter. Voor jongens ligt het duidelijker: die zijn zich veel eerder bewust dat ze anders zijn dan hun moeder.’

Wat hebt u geleerd van uw moeder?

‘Waar ik haar vooral dankbaar voor ben is haar onvoorwaardelijke liefde. Wij, haar kinderen, waren voor haar het belangrijkste op de wereld. Zo’n liefde geeft je een stevige basis, en je kunt haar doorgeven aan je kinderen.

Waar ik me tegen verzet heb, is haar angst. Ze was bang voor alles wat ons zou kunnen overkomen en wat anderen zouden denken. Ik doe mijn best om me minder zorgen te maken over mijn kinderen en ze minder vast te houden.’

Komt u dezelfde kwesties tegen met uw dochters?

‘Gedeeltelijk. Ik heb net als mijn moeder de neiging me te veel met mijn dochters te bemoeien. Maar ik verzet me daartegen, en mijn dochters overigens ook. Een groot verschil is dat wij veel meer met elkaar bespreken.’

– Annette Heffels, Moeders en dochters, Het Spectrum, € 14,50