Dat ontdekten onderzoekers van de universiteit van California onlangs. Ze lieten mensen twintig seconden kijken naar geluidloze filmpjes; daarin luisterde telkens iemand naar een emotioneel verhaal van zijn of haar eigen partner. Bij elk filmpje moesten de kijkers beoordelen hoe sociaal de luisteraar overkwam. Hun oordeel bleek telkens juist. Dat wil zeggen: er bleek een direct verband tussen de empathiescores die de kijkers uitdeelden, en het genetisch profiel van de luisteraar in het filmfragment. Luisteraars die een genprofiel bezaten waarvan bekend is dat het hen gevoeliger maakt voor oxytocine – een hormoon dat aan sociaal gedrag is gekoppeld – werden stelselmatig empathischer gevonden.
Je sociale aanleg is dus blijkbaar voor iedereen zichtbaar. Hoe dan? De luisteraars met de aardiger genen knikten meer, maakten meer oogcontact, glimlachten meer en hadden een opener houding.
Thin-slicing study of the oxytocin receptor (OXTR) gene (…), PNAS, 29 november 2011. Het filmpje is te zien op: newscenter.berkeley.edu/2011/11/14/wired-to-be-trustworthy
