Waarom onze seksualiteit zich niet in hokjes laat stoppen

Niets van waar, zegt de Amerikaanse onderzoeker en hoogleraar Robert Epstein. Hij publiceerde een grootschalig onderzoek waarin hij bijna achttienduizend mensen uit 48 landen ondervroeg over wat ze tussen de lakens uitspookten, en over wie hun seksuele dromen en fantasieën gingen.

Droomden ze weleens over seks met een man? En over seks met een vrouw? Raakten ze opgewonden als ze een man en vrouw zagen vrijen? En als het om twee mannen ging?

Epsteins conclusies waren opmerkelijk: meer dan 90 procent van de mensen noemt zichzelf doorgaans heteroseksueel, terwijl in zijn onderzoek slechts 6 (!) procent ook daadwerkelijk ‘exclusief hetero seksueel’ was. Wat inhield dat ze alleen fantaseerden over, vrijden met, en opgewonden raakten van iemand van het andere geslacht. Slechts 1 procent was ‘exclusief homoseksueel’, de overige 93 procent zat ertussenin.

Ze voelden zich tot op bepaalde hoogte aangetrokken tot mannen én vrouwen, of hadden met allebei weleens ‘een seksuele ontmoeting’ gehad, zoals Epstein het omfloerst verwoordde in zijn vragenlijst. De onderzoeker ontdekte ook een verband met opleiding en leeftijd: hoe ouder ze waren en hoe hoger opgeleid, hoe vaker mensen warmliepen voor allebei de seksen.

Zijn conclusie: onze seksualiteit laat zich niet in hokjes proppen. Homo- en heteroseksualiteit zijn twee uitersten op een glijdende schaal. Onze seksuele oriëntatie is daarom beter te vergelijken met onze lichaamslengte dan met oogkleur, zegt Epstein; qua lengte zijn er talrijke mogelijkheden, zoals 156,3 centimeter of 184,2, maar oogkleur delen we meestal in in de categorieën groen, bruin, grijs of blauw.

Die veelheid aan seksuele voorkeuren was iets wat de pionierende seksonderzoeker Alfred Kinsey al meer dan zestig jaar geleden constateerde, maar zijn onderzoek werd met veel scepsis ontvangen.