‘Deze week was zo leuk, maar ik wist dat het te veel ging zijn. Mijn lichaam zegt stop en doet er alles aan om mij te laten rusten. Maar dit was het zo waard!’
Minder moe, meer energie
- Inspirerende sessies voor meer inzicht in je vermoeidheid
- Tools om je energie weer op te bouwen
- Met gezondheidszorgpsycholoog Annemarieke Fleming
55,-
Ik ging een midweek weg met mijn toenmalige vriend. Daar gingen alle remmen los; ik deed geen moeite om drukte en prikkels te vermijden. Ik genoot enorm en vergat even wat er speelde in mijn leven, maar bij thuiskomst had ik maar één dag rust. Een weekend met de vriendengroep, vol gezelligheid en spelletjes, volgde.
Natuurlijk was dat te veel van het goede. Slikken deed pijn, mijn neus zat dicht en ik kreeg knallende hoofdpijn. Weer kon ik alleen maar op de bank liggen met mijn tissuedoos naast me, een waterijsje in mijn hand en Netflix aan. Met deze bijholteontsteking gaf mijn lichaam aan dat ik moest rusten. Een week lang had ik geen andere optie.
Ik was klaar met thuiszitten en het kwam steeds vaker voor dat ik te veel deed en achteraf kapot was, of zelfs ziek werd. Balans vinden tussen plezier hebben en rusten was niet makkelijk; mijn lichaam bleef maar om rust vragen.
‘Ik zit hier al langer dan negen maanden mee. Ik las in het begin veel dat het gemiddeld negen maanden duurt om uit een burn-out te komen, dat vond ik zo lang klinken. Maar ik ben er nog lang niet…’
Het moment dat ik besefte dat ik de (zelf gecreëerde) negen-maanden-grens had bereikt, zonk de moed me in de schoenen. Ik leefde toe naar dit moment.
Ik werkte maar twee dagen van zes uur en ik moest nog steeds vaak nee zeggen tegen leuke dingen. Als ik wel iets leuks had gepland, gaf dat me alsnog stress. Ik had er zin in, maar dacht: wat als ik tóch te moe ben? Wat als het te veel is en ik straks weer een week ziek ben?
Kalmeer je lichaam, kalmeer je geest
- Leer je omgaan met overprikkeling en overspoeling
- Ontwikkel je meer lichaamsbewustzijn
- Creëer je meer balans met behulp van de polyvagaaltheorie
69,-
Ik kon er volledig doorheen zitten als ik weer moe was na een leuke dag. Mijn gedachten werden weer negatiever en het voelde alsof het niet meer ophield. Ik rolde in minder dan een dag tijd van de zonovergoten top van de berg weer keihard naar beneden het schaduwrijke dal in.
Zelfs na die maanden vond ik het nog een enorme uitdaging om leuke dingen te laten. Ga ik het ooit nog leren? dacht ik dan. Ik heb die rust nodig, waarom luister ik nog steeds niet goed naar mijn lichaam? Maar de pieken voelden fijn, dan kon ik alles even vergeten. Dus als ik ook maar een beetje energie had, negeerde ik soms de signalen van mijn lichaam om weer kort te kunnen genieten.
Deze pieken en dalen wisselden elkaar af. Maar doordat ik eindelijk weer pieken had, wist ik dat het beter ging. Langzamer dan ik had gehoopt, maar het besef deed me goed. Het einde komt dichterbij. Daar putte ik dan weer een beetje energie uit.
Lees ook de andere blogs van Joyce:
- Jong en een burn-out 1: Het moment dat ik omviel
- Jong en een burn-out 2: Alleen en in paniek
- Jong en een burn-out 3: De steun die nodig was
- Jong en een burn-out 4: Hoge pieken en diepe dalen
- Jong en een burn-out 5: Op zoek naar een uitdaging
- Jong en een burn-out: Het einde is in zicht
De weg naar herstel
De negen maanden die ik in gedachten had voor mijn herstel waren hoopvol, maar niet realistisch. Arbeids- en organisatiepsycholoog Bart Oosterholt constateert dat de gemiddelde hersteltijd na een burn-out soms wel anderhalf jaar kan zijn.
‘De patiënten die ik onderzocht, scoorden dan nog altijd iets minder goed op reactietijd en werkgeheugen dan de gezonde controlegroep,’ zegt Oosterholt.
‘Ook rapporteerden ze na de psychologische behandeling nog altijd meer cognitieve problemen dan de controlegroep. De herstelduur voor een burn-out is dus toch langer dan gemiddeld wordt gedacht.’ Het cortisolniveau was na die anderhalf jaar vaak wel weer genormaliseerd.
Natuurlijk verschilt de hersteltijd per persoon. Neem vooral de tijd die je nodig hebt om te herstellen.
