Column Jean-Pierre van de Ven: Erin gerold

Ze vinden beiden dat ze elkaar zijn kwijtgeraakt. ‘We waren vrienden in het begin en dat zijn we nu weer,’ zegt Nathan. ‘Het komt door de verbouwing, denk ik.’

‘En je had die burn-out,’ helpt Gemma. Nathan haalt zijn schouders op. ‘Dat is toch alweer een jaar geleden?’ Gemma zwijgt.

‘Wat is er mis met vriendschap?’ zeg ik. ‘Veel stellen beschouwen dat als de basis voor hun relatie, zeker als ze al langer samen zijn.’

‘Maar we zijn nog maar vier jaar samen,’ zegt Gemma. ‘Ik ben pas zesentwintig.’

‘En we hebben amper seks,’ zegt Nathan. Hij kijkt naar zijn vriendin. ‘Tenminste, ik niet.’

Zelden zag ik woorden zo hard aankomen als deze bij Gemma. Ze krimpt ineen, slikt, er staan tranen in haar ogen.
Gemma is vreemdgegaan tijdens een vriendinnenvakantie in Griekenland.

Vreemdgaan betekent in dit geval: zoenen met een jongen in een club en daarna wekenlang met hem appen. Het zoenen gebeurde een maand geleden.

Een paar dagen voor ons gesprek heeft Gemma een en ander opgebiecht aan Nathan. Dat verklaart het venijn in zijn stem, maar het geeft hem nog geen vrijbrief om zo hard uit te halen.

‘Zie je wat je doet?’ zeg ik tegen hem. Nathan kijkt naar Gemma, die haar ogen dept met een tissue. ‘Ja, kut,’ zegt hij. ‘Sorry.’

‘Op deze manier maak je het gesprek tussen jullie onveilig. En dan weet je zeker dat je nooit weer meer dan vrienden zult zijn. Misschien dat niet eens.’

Nathan zegt niets. Hij kijkt naar zijn vriendin, maar aarzelt.

‘Misschien kun je aan haar vragen wat er nu met haar gebeurt,’ suggereer ik.

Nathan herhaalt braaf mijn vraag. Gemma haalt diep adem. ‘Ik weet niet. Ik ben… we zijn er zomaar ingerold. Dat huis, die verbouwing, het is allemaal zo serieus ineens.’

Nathan zwijgt. Ik neem het over: ‘Je bent er ingerold.’

‘Ja. Net als mijn baan. Ik ben alleen maar accountant geworden omdat mijn vader wil dat ik zijn bedrijf overneem. Maar wil ik dat wel? Dat huis, het bedrijf, deze relatie… het gebeurt allemaal zomaar.’

‘En die gast in Griekenland, dat gebeurde zeker ook zomaar,’ zegt Nathan.

‘Jezus, Nat!’

Nathan zucht. ‘Nu doe ik het weer, hè?’ zegt hij tegen mij. Ik knik. ‘Doe nog eens een poging. Wat had je beter kunnen zeggen?’

Nathan kijkt naar Gemma. ‘Wat wil je zelf?’ zegt hij na een poosje.

‘Ja, daar ben ik nu erg mee bezig. Daar ben ik nog niet uit.’

‘Maar wat moeten we dan nu doen?’ zegt hij wanhopig.

‘Ho ho, Nathan, niet te snel,’ zeg ik. ‘Je stelde een goede vraag en je kreeg een goed antwoord. Dat is het begin van een goed gesprek, niet het einde. Je hoeft echt nog niet meteen een pasklare oplossing te verzinnen.’

Dat zal nog lastig genoeg worden, denk ik er achteraan. Het verschil tussen erin en eruit rollen is nu eenmaal niet zo groot.