Een paradijselijk plekje aan een tropische kust. Een armelijk geklede man die daar lekker zit te niksen naast zijn vissersbootje. Een rijk geklede man die naast hem komt staan en vraagt waarom hij niet op het water is. ‘Ik heb al genoeg gevangen voor vandaag,’ antwoordt de arme man. ‘Als je meer vangt, kun je de vis verkopen en het geld opsparen voor een grotere boot,’ zegt de rijke. ‘Waarom zou ik dat doen?’ vraagt de arme.
‘Dan kun je nog meer vis vangen en nog meer geld sparen.’
‘En dan?’
‘Als je dan genoeg gespaard hebt, kun je rustig gaan leven,’ zegt de rijke.
‘Dat kan ik nu al,’ zegt de arme.
Deze parabel wordt geregeld van stal gehaald waar het gaat over stress en burn-out. Als illustratie van de kwade kanten van ons kapitalistische systeem, met die manische nadruk op doorbuffelen en productiviteitsgroei. Nee, dan de mens die van meet af aan gewoon tevreden is met wat hij heeft, die weet dat méér niet hetzelfde is dan beter, en die de rust van het moment omhelst. Halleluja!
Column Sterre van Leer: Rust roest
‘Zeker wel druk?’ vraagt de vrouw in de supermarkt belangstellend. Haar blik gaat heen en weer t...
Lees verder
