Sanne werd verliefd op een ander: ‘Ik mailde mijn ex dat ik spijt had’

‘Toen ik een half jaar samenwoonde met mijn vriend, een collega op de IT-afdeling waar ik werkte, ging hij een weekje op vakantie met vrienden. Ik miste hem zo dat ik ervan schrok. Ik was heel gelukkig met hem, maar daar werd ik angstig van. Dat gevoel kon ik niet aan.

In de week van zijn vakantie had ik een teambuildingsessie op het werk. Een andere collega pakte mijn hand beet en ik merkte: dit is geen vriendschap.

Het kon niet, want we werkten alledrie bij hetzelfde bedrijf. Maar hij voelde hetzelfde, zei hij. Ik raakte helemaal in de war en zei dat ik bij mijn vriend wilde blijven. Toch hij bleef erop terugkomen, hij wilde dat ik voor hem koos.

Ik durfde het niet aan mijn vriend te vertellen, maar mijn liefde voor hem was ineens weg: ik had geen behoefte meer aan seks en werkte alleen maar. Hoe kon ik nou eerst zo gelukkig zijn en ineens verliefd zijn op een ander? Dat ik het niet aan hem vertelde, maakte het alleen maar groter. Een half jaar later zijn we uit elkaar gegaan.

Drie maanden daarna bracht mijn collega me op een avond thuis en zoenden we. Onze relatie moest geheim blijven, dat maakte het spannend. Maar al snel werd hij wantrouwend.

Als ik met een mannelijke collega stond te praten, wist hij zeker dat die verliefd op me was en dat ik erop in zou gaan. Ook kleineerde hij me. Het ging net zo vaak uit als dat het aanging.

Toen het weer eens uit was, las ik het boek Als hij maar gelukkig is van Robin Norwood en herkende een patroon. Ik had namelijk eerder in een destructieve relatie gezeten. Ik ben in therapie gegaan en twee jaar later vond ik de kracht om hem los te laten.

We hadden beiden een beschadigd kind in ons en wilden dat de ander daarvoor zorgde. In therapie leerde ik om dat zelf te gaan doen.

Ik ben uit het bedrijfsleven gestapt en coach geworden. Ik heb mijn ex nog gemaild dat ik spijt had van mijn beslissing van toen. Maar hij is nu gelukkig met een ander en dat gun ik hem.’