Beste Jolet,
Mijn vader is heel ziek, hij slikt veel medicijnen. Hij moet vaak slapen, dan moet ik heel rustig zijn. Ik kan er slecht tegen dat alles om hem draait. We maken vaak ruzie. Natuurlijk is het heel zielig voor mijn vader dat hij zo ziek is, maar ik word er verdrietig van. Op school noemen ze me chagrijnig, maar van binnen wil ik het liefst huilen en alleen zijn. Ben ik een slechte dochter die alleen aan zichzelf denkt?
Antwoord van Jolet Plomp:
Ik denk niet dat je egoïstisch bent, want dan zou je je dit niet zo aantrekken. Vermoedelijk ben je diep van binnen bang om je vader te verliezen. Het gebeurt vaker dat mensen een grote angst onbewust proberen te overstemmen met boosheid. Dat doen we omdat angst zo’n vreselijk machteloos gevoel geeft – met boosheid proberen we weer greep te krijgen. Vandaar die ruzies.
Maar uiteindelijk helpt boosheid niet tegen verdriet en angst. Je kunt je gevoelens leren kennen door in een dagboek op te schrijven wat je bezighoudt. Emoties doen minder pijn als je ze deelt. Misschien kun je over deze vraag aan mij met je vader praten? Probeer ook een vriendin in vertrouwen te nemen.
Je zult je beter voelen als het gewone leven een beetje kan blijven doorgaan, los van de ziekte van je vader. Blijf dus uitgaan en sporten; het zal je goeddoen om te genieten met leeftijdgenoten. Ik hoop dat je minder ruzie krijgt en dat het lukt om het af en toe thuis gewoon gezellig te hebben samen. Misschien is je vader van binnen ook wel bang.
Vriendelijke groet,
Jolet Plomp
