Leeuwenwelpjes krijgen altijd hun zin. Als er eentje om zijn moeder roept, duurt het niet lang voordat ze reageert. Instinctief zal ze haar kind optillen en in veiligheid brengen. En het welpje kalmeert daardoor direct. Hij kan erop vertrouwen dat zijn moeder alles doet om hem te helpen en te beschermen, nu hij dat zelf nog niet kan.
Mensenmoeders krijgen nog steeds vaak het advies om hun baby te laten huilen. Telkens oppakken zou ze maar verwennen. Onze zuigelingen moeten al snel leren zichzelf te kalmeren. Maar een moeder (of andere verzorger) die niet reageert op noodkreten zoals piepen en huilen is misschien wel het meest stressvolle, zo niet traumatische, wat een zoogdierenbaby kan meemaken. En die stress vormt zijn brein.
Wij weten wel dat we niet meer op de savanne leven en dat het hartstikke veilig is op de babykamer – stopcontacten zorgvuldig afgeplakt, spijlen van de wieg precies volgens de normen – maar de baby weet dat niet. Die voelt zich extreem kwetsbaar; zonder hulp van zijn ouders is de dood een reëel vooruitzicht.
Ouders van huilende zuigelingen voelen ook stress. Een mooi trucje van Moeder Natuur; je wilt in actie komen en de baby helpen. Negeer niet dat instinct, maar al die goedbedoelde adviezen. Wees als een leeuwin en geef je baby zijn zin. Nog nooit een verwend welpje gezien.
