Een prettig voorkomen van de geliefde is natuurlijk een pre, maar let u ook op de precieze vorm van de schedel van uw partner? Tot aan het begin van de twintigste eeuw verschenen er regelmatig populaire boekjes waarin beschreven stond aan welke schedelkenmerken je een betrouwbare echtgenoot kunt herkennen.
Het analyseren van het karakter op basis van uiterlijkheden, wordt ook wel fysiognomie genoemd en was al populair bij de oude Grieken. Vooral vergelijkingen met dieren deden het toen goed. Iemand met een volle bos haar had al snel een ‘leeuwennatuur’, terwijl een bleek gelaat en blonde krulletjes je een ‘schaapachtig’ karakter gaven.
Aan het eind van de achttiende eeuw ontwikkelde de Zwitser Johann Caspar Lavater een systematische techniek om gelaatsprofielen te analyseren. Met behulp van zijn silhouettenmachine deed hij uitspraken over intelligentie, werklust en weekhartigheid op basis van voorhoofden, neuzen en bovenlippen. Deze techniek was zo populair dat ook Goethe het profiel van zijn geliefde liet analyseren en Darwin bijna werd afgewezen voor een expeditie met het schip de Beagle, omdat zijn neus niet voldeed aan de Lavateriaanse eisen.
De Oostenrijkse arts Franz Joseph Gall kwam in de negentiende eeuw met een nieuwe theorie, die later bekend zou worden als
